SEPTEMBER del 2: lydbøker

Eg las ein rekke papirbøker i september (OMTALE HER). I tillegg blei det ein god del lydbøker – eg lytter til desse mens eg går tur, gjer husarbeid osv …så det blir fort ein del av det i desse dagar. Så her kjem ei kort lita omtale over lydbøkene eg lytta meg gjennom i september. 

 NB! Det er no ei stund si eg lytta til desse, og det eg skriver er utelukkande henta frå minnet. Så … ved å sjå kor mykje eg hugsar reflekterer nok også kor godt eg likte boka, eller kor djupt spor ho sat i meg.

”Etter styrten”, Michel Bussi (lest av Kim Haugen)
A. Kvifor valgte eg denne?
– Nyfiken på meir fransk litteratur; har lese ein del, men ikkje så mykje. Det vesle eg har lese har derimot verkeleg falt i smak. Dessutan er eg glad i Kim Haugen si røyst og lese-stil. Handlingsreferatet/omtalen appelerte også:
B. Kort om handling
– Eit fly styrtar og alle passasjerane, utanom ei jente, daudar. Ho er eit spedbarn. Men kven er ho? Det var to spedbarn på flyet. To familiar melder seg som pårørande, ingen av dei kan bevise at dei er relatert til barnet (heller ikkje DNA gjer einstemmige svar). Atten år seinare – på jentas attenårsdag – starter fortellinga. Ho har då vekse opp hos den eine av desse to familiane. På attenårsdagen mottar ho papirar knyta til etterforskinga av saken hennar. Den eine av familiene engasjerte ein privatdetektiv for å løyse gåta. No får ho notatene hans. Finner ho noko svar? Boka fortelles frå fleire ulike karakterar sine ståstadar – broren hennar, begge dei aktuelle familiane, detektiven, andre som observerer dei.
C. Stemme/lyd
Kim Haugen. Eg fann denne boka på Storytel ved å søke om namnet hans. Eg har ikkje elska alle bøknene eg har høyrt han lese, men stemma og stilen han leser på gjer at bøkene uansett blir underhaldande. Innleving utan at det blir kunstig, behageleg og jamnt tempo, diaoger med liv og futt i – slik at det skiller seg ut frå det som ikkje er dialogar.
D. Plussar or minusar
+ Originalt plott
+ Likandes karakterar
+ Spenning og mystikk
+ Ei gåte man ikkje klarer å ”gjette” seg fram til med det første
– Tidvis litt vanskeleg å tru på alt; for å nyte denne boka anbefaler eg å berre godta det som står, ikkje ver for kritisk. Berre lytt og lik!
– eg sleit ein del i starten med å skilje dei to familiane frå kvarandre – rett og slett fordi namna er franske og i mine utrente øyrer lød det veldig likt.
E. Terningkast/dom
STERK 

”The Woman at 72 Derry Lane”, Carmel Harringtong (lesen av Aoife McMahon)
A. Kvifor eg valte denne
Ganske tilfeldig i grunn. Eg ville ha noko som var enkelt å følgje med på, lite kravande mtp konsentrasjon og tittelen gav med litt slike vibbar. Tjuvlytta litt også og likte godt røysta som las
B. Kort om handlinga
To damer. To naboar. To vært ulike liv. Den eine – ei angstfylt eldre dame som ikkje våger seg utfor huset. Ho andre – ei ung, vakker dame, gift med ein vakker og suksessrik man. På overflata. Då desse to kjem i kontakt med kvarandre oppdagar dei imidlertid at ingenting er som det verker til å vere. Ekteskapet er ikkje så godt, den lykkelege unge dama har det ikkje så godt. Den hissige nabodama er ikkje så sint, men redd, og trist, og einsam. Dei to utviklar eit forhold som får store konsekvensar – både for dei sjølve og for dei rundt seg.

C. Stemme/lyd
Komfortabel stemme med akkurat nok futt og energi i til at det er underhaldande å lytte til, sjølv over lang tid. Sympatisk. God innleving. Avslappande og jamn, utan at det blir sømndyssande
D. Plussar or minusar
Eg trudde dette skulle bli endå ei ”slik” bok kor to triste sjeler fikser kvarandre. Men:
+ det finst dybde i denne boka;
+ karakterane fremstår ikkje som stakkarslige offer
+ Det finnst mykje humor her, trass i overliggjande alvor og mange triste kjensler
+ Herlege karakterar ein blir glad i
– Til tider litt lengre enn strengt tatt nødvendig; nokre litt for detaljerte fortelingar/scener som med fordel kunne vore korta litt ned.

E. Terningkast:

”En avtale med livet”, Cecila Ahern(lesen av Siv Charlotte Klynderud)
A. Kvifor eg valte denne?
– lysten på noko lett, feel-good, chicklit-isj
– Har lese ein del andre bøker av Ahern, og likt dei godt. Perfekt ”guilty pleasure” – den type bok eg likar å lese ein gong i blant, men ikkje ofte.
– har lytta til fleire lydbøker lesen av XX og likar måten ho leser på
– Konseptet om Livet som ei menneske verka absurd nok til å vere morosamt

B. Kort om handlinga
– Lucy Silchester har det ikkje så bra; det er slut med kjærasten, ho trivst ikkje på jobb, bilen streiker, utgiftene ballar på seg, ho har eit noko anstrengt forhold til foreldra – særleg mora si og opplever at ho aldri er god nok, og i tillegg bur ho i ei lita leilegheit ho ikkje heilt føler seg heime og vel i. Ho sliter med å innsjå og innrømme at ting ikkje er så bra –både overfor seg sjølv og for andre. Ho gøymer seg bak ei smilande, spydig og vittig fasade, og ho lyger om det aller meste til dei aller fleste. Men så ein dag… ein dag blir ho innkalla til eit møte med Livet; ein mann som ser ut til å vere omtrent i same tilstand som livet hennar – sliten, magert, grått, tynnslitt … Livet og Lucy må omgås, og saman arbeider dei for å stable både livet og Livet på beina at.
C. Stemme/lyd
Første gong eg høyrte Siv Charlotte Klynderud lese var då eg lytta til ”En dag i juni” (OMTALT HER) – og eg elska den boka, og også lesestilen til Klynderud. Så Så kombinasjonen av Ahern og Klynderud tenkte eg at var bankers.
D. Plussar or minusar
+ Originalt plott – det lova jo godt, utgangspunktet og idéen vekka interessa, men resultatet…:
– Det blei for fjollete, dette
– lite truverdig
– for ”grunne” karakterar
– tvungen og tidvis unaturleg humor; som om forfattaren prøvar litt for hardt
– for overflatiske og grunne karakterar
E. Terningkast/dom
Har i grunn ikkje så mykje positivt å seie … Hadde det ikkje vore for den flinke opplesaren, ville eg ikkje ha fullført denne lydboka.

Det er såpass sjeldan at eg leser ”chick-lit”, så når eg først skal gjere det vil eg verkeleg at boka skal levere; at ho skal gje meg noko; kjensler, nostalgi, ei tåre, eit smil…noko klissete. Denne blei eg i grunn berre irritert over.

”The House Across the Street”,Lesley Pearse (lesen av Rosie Jones)
A. Kvifor eg valte denne
– ”The Woman at 72 Derry Lane” gav meirsmak, og denne boka blei anbefalt under ”bøker som likner på…”
– Har blitt nyfiken på meir Irsk litteratur etter å ha lese og likt mykje av det i år.
B. Kort om handlinga
Vi skal tilbake i tid – 1964. Tjuetre år unge Katy Speed er nyfiken og oppteken av dama som bur på andre sida av gata, som stadig mottar besøk av ulike kvinnfolk som kjem dit i den same svarte bilen kjørt dit av ei fast dame. Kven er desse damene og kva er det dei gjer hos naboen? Eit anna aspekt ved livet til Katy er det såre forholdet ho har til mora si som ho opplever som sur, gretten og avvisande. Etter litt om og men får Katy litt nok av mora og tek endeleg motet til seg for å følgje drøymen – saman med venninna si fiksar ho seg leilegheit og arbeid i byen og gjer seg klar for å starte sitt eige liv vekke frå mora. Men så, midt i denne prosessen med å flytte, brenner nabodama sitt hus ned til grunnen –og både nabodama og dottera hennar mister livet. Og blant dei mistenkte er Katys far. For å frifinne faren sin foretek ho eigne undersøkingar og forsøker å finne ut av saka. Kven var denne naboen? Kven var dei som alltid kom på besøk? Har desse besøka noko med brannen å gjere?
C. Stemme/lyd
Hugsar i grunnen ikkje, men i og med at eg fullførte må det ha vore innafor. I og med at eg ikkje hugsar var det neppe heller ein ”eksepsjonell” innlesing, for når eg finner røyster er verkeleg likar pleier eg å søke opp fleire lydbøker med same opplesar. Meiner å hugse det blei litt for ”rolig” og lågmælt for mi smak, litt sånn sove-røyst.
D. Plussar or minusar
+ dette blei ein slags ”chick-lit” møter krim; eg fekk ikkje med meg at boka var ein krimbok før godt ut i handlinga. Så om du ikkje er ein krimelskar, men kanskje vil ha litt ”etterforsking” likevel – då er denne god! Her er det utvilsamt ei kriminalsak og ei gåte å løyse, men det handlar fint lite om politi og morder-jakt.

– ”twisten” mot slutten av boka syntes eg ingenting om. Vi får vite litt om kvifor mora til Lucy er som ho er, og eg syntes det blei unødig mykje drama og at boka kunne vore betre utan. Mora blir så stakkarsleggjord og hjelpelaust skildra.
E. Terningkast og dom: Spennende, men ikkje veldig spennande, underhaldande nok … fin bok, men ikkje ei som «sit igjen». 

”En mann ved navn Ove”, Fredrik Backman(lesen av Kim Haugen & Trond Brænne)
Kvifor eg valte denne?
– Ei bok eg har høyrt om og lenge tenkt eg skal lese fordi såpass mange skryt av ho
– Trudde faktisk eg hadde ho på hylla, men akk nei – så då eg fann ho på Storytel og eg var på utkikk etter ei bok å nyte, tok eg sjansen på denne. Og det er eg glad for!
Kort om handlinga
Ove. Ein nyleg (motvillig) pensjonert enkemann, vandt med å arbeide hardt, med å pusle og stelle med ting. No står han utan jobb, og utan kone – saknet etter kona er enormt og utan arbeid og noko å leve for verker livet såpass meiningslaust og tomt at han tenker det kan vere det same med heile livet …
Men i det han skal gjere det slut, startar ting å skje. Ove blir – motvillig – innvolvert i livet til dei nye naboane. Ein rekke små hendingar gjer at han må utsetje sjølvmordsplanane ein stund for å få orden i verda rundt seg. Alle desse folka, alle desse tinga som irriterer og plagar vettet av han, viser seg å vere noko han treng, og noko han til slutt setter pris på – på sitt gretne vis.

C. Stemme/lyd
Har lytta til både Trond Brænne og Kim Haugen sine lydbok-innspillingar før, og likar godt måten dei les på.
** Ei lita kommentar:
Det er Trond Brænne som les denne boka, nesten heile boka, for undervegs i denne innspillinga daudar han. Og Kim Haugen leser dermed dei siste kapitlane. Syntes berre det var verdt å nemne, for eg syntes det gjorde lydboka litt ”viktigare” på eit vis, litt ekstra ladd av kjensler.At det er to ulike opplesarar syntes eg ikkje øydela i det heile tatt. Kim Haugen leser dei få siste kapitlene og utbyttet av opplesar gjer faktisk ingenting negativt for lytteopplevinga.

D. Plussar or minusar
Eg var ein smule skeptisk til boka, rett og slett fordi det finnst så mange bøker om ”eldre, gretne menn som endrer seg og blir mjuke i det noko/nokon nytt hender i livet deirar”, og ofte blir forsøka på å snike inn humor for tilgjort og kunstig. Her derimot… her klaffar det!
+ humor og ironi kombinert på elegant vis med elles dystre tema og kjensle som sjølvmord, sorg, sakn
+ forfattaren faller ikkje for freistinga om å gå for langt; det finnst enkle overdrivingar, men det går ikkje så langt at det vert tåpeleg og fjasete. Hårfin grense der…
+ fekk ikkje kjensla av å ha lese dette før; slik ein (eg, iallfall) ofte får av bøker som dette.
+ Gjenkjenbart; om ein ikkje kjenner seg igjen i Ove, så kjenner ein definitiv til mennesker/vener/slekt som er litt som Ove.
+ Sterke karakterar; eg opplevde å bli kjend med kvar og ein her, og det heilt utan at forfattaren eigentleg tek seg tid med å skildre dei direkte. Via handlingar og replikkar kjem ein nært innpå desse menneska.
Eit par minusar og:
– Mitt største ”problem” med boka er at Ove, med sine femtini år, framstår som ein fossil: langt meir utdatert enn kva notidas femtini-sekstiåringar brukar å vere. Dei fleste på denne alderen er i stand til å bruke ein mobiltelefon, dei veit litt om korleis Internett fungerer og henger generelt betre ”med” i tida enn denne karen her.
– Skildringa av den sju år gamle nabojenta irriterte meg og bitte litt – for ho framstår meir som ein gretten fjortis (kanskje så ungt som 10-11-12 …men ikkje sju!) enn som ein sjuåring. Ho himlar med auga, kjem med spisse og sarkastiske kommentarar, og er svært sjølvstendig – såpass at eg ikkje heilt klarar tru på at ho er sju.
E. Terningkast og dom:
Ei ”feel-good” bok av dimensjonar, lett å lese, lett å elske, vanskeleg å legge bort – både fysisk, men også mentalt – boka henger igjen i tankane i lang tid etterpå. Ho kombinerer alvor og humor på ein elegant måte. Skal du lese EI humoristisk kosebok, så er dette ein du bør vurdere.

”Nysgjerrigper”, Belinda Bauer(lesen av Axel Aubert)
A. Kvifor eg valte denne?
– lysten på krim
– likte røysta
– har høyrt mykje godt om forfattarinna
B. Kort om handlinga
Patrick har Aspergers syndrom og ser ikkje livet heilt slik som andre gjer det. Han har i tillegg eit oppheng i temaet dauden – kva skjer, kor ender sjela opp, kva skjer med kroppen? Etter at han blei vitne til farens daud som barn har dette blitt ein besetning for han. Og det er denne besetninga som gjer at han melder seg på eit anatomi-kurs (kor dei øvrige studentane er legestudentar). Som del av kurset skal dei utføre obduksjon og forsøke å fastslå kva pasienten har dauda av. Svaret Patrick kjem fram til stemmer ikkje med det universitet gir, og Patrick blir mistenksam. Nokon forsøker å skjule sanninga om korleis denne mannen dauda, og Patrick blir besett av å avsløre sanninga, og bevise det.
C. Stemme/lyd
Likar godt røysten, tempoet, volumet og stilen. Karakterane får preg, dei får si eiga røyst – utan at det blir kunstig eller ”rart”. Akkurat nok futt og energi til at det ikkje blir søvndyssande. Og akkurat roleg og jamnt nok til at det heller ikkje blir masete når ein lyttar over lengre tid.
D. Plussar or minusar
+ Originalt plott! Endeleg noko litt nytt innan krim-sjangaren. Krimbok som ikkje hovudsakeleg handlar om politi, advokat eller journalist.
+ Fortellersynspunktet skiftar på elegant vis mellom Patrick og andre karakterar
+ Truverdig
E. Dom/Terningkast:

Absolutt ei forfattar eg vil utforske meir!

The Temp, Michelle Francis(lesen av Imogen Church)
A. Kvifor eg valte denne?
– Valte denne fordi eg elska den føre boka av denne forfattaren; The Girlfriend, og då eg såg at ho hadde kome med ny bok nølte eg ikkje med å velgje den.
B. Kort om handlinga

Vi følger tre karakterar her – og dei har fått kvar sin ”del” i boka.
Del 1- Carrie
Del 2 – Emma
Del 3 – Adrian (Carries ektemann)

Carrie og Adrian er eit suksessrikt ektepar – han skriver manus for TV-show og ho er produsent. No skal dei, etter fleire år med sjølvstendig arbeide, arbeide saman om ein serie; ho skal produsere dramaet han har skrive. Så blir ho uplanlagd gravid, og dei må ansette ei assistent for å lette litt på arbeidsmengda hennar. Emma får jobben. Og ho trår til med kraft, energi, og imponerer stort. Ho har, i tillegg til motivasjon for arbeidet og ein genuin interesse for faget, også ein spesiell god grunn til å søke nettopp denne jobben. Og dette motivet skal få store konsekvensar for alle involvert – både på godt og vondt.
C. Stemme/lyd
Har lytta til fleire bøker lesen av Imogen Church. Likar stilen hennar godt.
D. Plussar or minusar
+ Originalt plott og setting; det er ikkje mange thrillere (som eg har lese) med handling knyta til TV-produksjon.
+ Ingen ”obvious” løysing som ein ser lysår før det skjer
+ Ikkje noko unødig lange skildringar og flisespikkerier
+ spenning og usikkerheit gjennom heile boka
+ ei slik bok eg blir ”avhengig av” og som får meg til å gå ein ekstra runde på tur berre for å lytte litt meir…
– Likte ikkje måten boka var delt inn i på; for i alle tre delene skifter perspektivet mellom fleire av karakterane, og eg følte ikkje at kvar del var innskrenka nok til å få tilskrive seg namnet på ein bestemt karakter. Det ville vore betre om det jamnt og trutt blei veksla fram og tilbake mellom karakterane – det ville gitt betre flyt, meiner iallfall eg
E. Dom/Terningkast:
Innen sjangeren ”psykologisk krim” finst det – unnskuld til dei eg no måtte fornærme – enormt mykje drit der ute! Nokon forsvinner, nokon vi trudde var duade er levande likevel og no skal dei ta hemn, eller; far/mor mi er ikkje likvel mi ekte, biologiske mor. Eller … nokon forsvinner på mystisk vis frå ein båt, ei hytte, …og så er det bestevennina som står bak for å hemne seg på noko for leeenge sida… Uansett; DET skjer ikkje her. Dette var eit frisk pust inn i eit ellers forurensta thriller-miljø.

LEST I JUNI – DEL 4:

Her kjem siste del av månedsoppsummeringa frå juni. Del 1 finn du her , del 2 her og del 3 her. Dei tre bøkene eg las denne veka var alle solide femmarar! Storkosa meg med desse. Også på lydbok-fronten var eg heldig denne veka – sjølv om dei ikkje leverte heilt like godt som dei aller beste.

 

Kakerlakkene – Jo Nesbø; bok nr 2 i serien om Harry Hole

Handling:
Norsk ambassadør blir drepen på et ”hotell”/horehus i Bangkok – et dødsfall som gjer at myndighetene i Oslo er desperate for å skjule skandalen og sanninga om dette frå befolkninga. Harry sendes til Bangkok for å bistå i etterforskinga og oppdagar at dødsfallet her handlar om mykje meir enn horeri og drap.

Samstundes som denne saka foregår følgjer vi også utvikla i Harry Holes privatliv kor kampen mot alkoholen, kjærleikslivet, relasjonar til familie/syster står sentralt.

Boka kan lesast utan å lese den første (Flaggermusmannen – link til omtale her)
ettersom sjølve kriminalsaka er ny og boka har ein klar start og ein slutt. Eg anbefaler likevel å lese den første boka først ettersom ein i den vert godt kjend med Harry som person, noko – som for meg – gjer at eg får meir ut av dei andre bøkene.

Tankar:
Likar at tittelen på boka er så passanda – dette syntes eg Nesbø er usedvanlig god på; å få til ein viss form for symbolisme utan at det blir ”teit” og tilgjort, det blir ein naturleg del an handlinga som gjer at det er mogleg for lesaren å kunne dykke djupare inn i teksten og analysere og tolke dersom ein ønskjer der. Samstundes er ikkje det nødvendig for å forstå hovudhandlinga, så ein står fritt til å ”berre” lese frå A til Å, eller å velje å gå grundigare til verks og finne desse mange detaljane han har sneke inn i teksten. Diggar det! I dette tilfellet er det Kakerlakkene som er tittelen og som passar godt med handlinga ettersom heile saka handlar om meir enn det som synes på overflata (mordet), det er noko bak, noko som ”kravler og kryper bak veggene” (som det så fint står på baksida av boka) – noko som ikkje tåler dagslys. Noko som Harry Hole er bestemt på å finne ut av, og som han også klarar. Til slutt.

Likar også godt korleis Nesbø alltid får til å «snike» inn så mykje relevant og interessant fakta! Eg lærer mykje av å lese desse bøkene utan at det på noko tidspunkt som helst opplevast som «belæring» slik eg av og til kjenner det når andre krimbøker skal «undervise» meg i kriminal-faget.

Språkleg er eg også nøgd! Krimbøker er generelt ikkje den sjangeren kor språkleg kvalitet er den beste – ofte er det, dessverre, motsatt. Spenning, plott, osv er så mykje viktigare at språkleg kvalitet ofte får mindre merksemd, og det er jo logisk nok ettersom nettopp dette med eit sterkt plott og energisk spenningskurve er avgjerande for at ein skal la seg rive med. Sjølv om mange nok er ueinige (iallfall har diverse andre anmeldingar avslørt for meg at ikkje alle er like glade i språket til Herr Nesbø som eg er…) meiner eg at språket i desse bøkene er godt! Det heile er visuelt, eg ser føre meg kva som skjer – utan at skildringane er unødig detaljerte og lange. Det er rett på sak – men det fortelles slik at ein opplever handlinga framfor å «berre blir fortalt» kva som skjer. Ein står på scenen og observerer direkte det som hender. Og – ein blir ikkje fora med te-skjei heller her, heldigvis! enkelte thrillere og krimbøker har tendens til å gjenta seg sjølv, repetere og overforklare som om lesaren er ein idiot som ikkje skjønner meir enn nøyaktig dei orda som står skrivne svart på kvitt…

Eg diggar Nesbø pga … :
* Spanande plott
* truverdige karakterar
* rom for tolkning og studering av detaljar
* lettlest og godt flytande språk
* mykje humor
* naturlege dialogar

 

Papirpiken av G. G. Musso –— Denne perlen av ei bok kan du lese om HER

Rødstrupe – Jo Nesbø; bok nr 3 i serien om Harry Hole

Boka opnar med ei hending kor Harry med maks uflaks skyter ein amerikansk agent frå Secret Service. For å skjule ”tabben” hans blir Harry forfremma og flytta til Overvakingspolitiet. Her blir han oppmerksam på ein sak om ein våpenliga etter at ein attentatrifle blir funnen i Oslo – ei rifle med røter i Johannesburg i Sør-Afrika. Saka og våpensmuglinga visar seg å henge saman med nynazists-miljøet i Noreg, og ein av dei sentrale skikkelsene i ligaen kjem frå innsida – enten innan politikk, politi eller anna maktposisjon i hovudstaden. Vi følgjer Harry gjennom denne saka. Vi følgjer også ein rekke andre karakterar her – sentralt knyta til Nazismen. Vi får også hoppe litt tilbake i tid – til andre verdens krig.

Trass i skiftet mellom notid og fortid, og at synspunktet vekslar mellom ein rekke karakterar blir det faktisk ikkje rotete eller uoversiktlege. Joda, det krev litt konsentrasjon, men med tanke på alle dei detaljane og all den handlinga som har fått plass på desse fire hundre sidene er det verkeleg godt satt i saman! Gjennomført både med hensyn til plott, historiske element, spenning og språk.

Du veit du har funnet deg ein god bok når du alt klokka ni byrjar å geispe (falskt) for å kunne gå å «legge» deg tidleg … Til sengs med Harry Hole betyr at eg legger meg ein time eller to før eg pleier … utan at eg får meir søvn enn elles…

Og igjen – som eg nyleg skreiv om bok nr to – finnes rom folk analyse og tolking. Og igjen henger tittelen heilt klart saman med saka.

OG; I denne boka utviklar privatlivet til Harry seg også – i litt større grad enn i bok nr to. Hint: kjærleik!

((LYDBØKER))

1. The Elephant Vanishes – Haruki Murakami; Les oppsummering og anmeldelse av dei sytten novellene HER

2. For evig – Sarah Jio
Valte denne for å få meg eit sukkersøtt avbrekk frå Nesbø si noko blodige krim … og eg fekk nøyaktig deg eg ba om. Boka vert nok løfta betydeleg av den dyktige Silje Storsten som leser på utmerka vis!

Vi følgjer Kailey som akkurat i starten av boka har fått livet skikkeleg på gli – ho arbeider som suksessrik skribent og er nyforlova med ein fantastisk mann; Ryan. Så endrar ting seg ganske brått i det ho får auge på ein heimlaus mann og kjenner han igjen som sin tidligare kjærast! Det er mange år sidan dei var saman men forholdet var spesielt og sterkt og noko ho har slitt med å legge bak seg. Han forsvann berre den gongen – ut av livet hennar, og ut av landet – antok dei då dei aldri høyrte noko meir frå han. Men no er han altså her. I byen. I hennar by. Heimlaus. Ein tiggar på gata. Ho klarar sjølvsagt ikkje berre å skyve dette under teppet og forsøker å hjelpe han, og å finne ut av kva som endte den gongen. Dette påverkar i sin tur relasjonen mellom Kailey og Ryan.

Historia vekslar mellom å fortelle om Kailey i no-tid, og tilbakeblikk på Kailey og denne heimlause mannens fortid saman.

Denne overraska meg positivt! Jau – den inneheld klisjéar i fleng, den er i overkant sukra og honningsøt, og den er også noko forutsigbar. Alt dette til trass – eg likte denne godt! Det er ei slik bok kor eg genuint kjenner at eg likar karakterane og heiar på kvar og ein av dei (sjølv om dei har sine feil og manglar – eller kanskje nettopp derfor; fordi dei framstår som menneskelege og ekte, og ikkje som ”overperfekte” pappfigurar).

Ei perfekt ”pause”-bok, kosebok, chick-litt, lettlest. Ein sjangar eg generelt unngår – stort sett – fordi eg som oftast blir skuffa. Denne er imidlertid blant dei betre i si sjanger, og eg anbefaler den trygt vidare til alle som vil la seg synke ned i stolen ein ettermiddag og berre la seg drøyme bort litt.

 

3. The Dead Ex – Jane Corry
Endeleg ein «psykologisk thriller» som ikkje ber preg av gjenbruk av tidligare plott! Endeleg noko litt nytt og originalt, ikkje banebrytande, men etter å ha lese ein del (litt for mange) psykologiske thrillere har eg blitt veldig lei og irritert over kort «Likt» dei ofte er bygd opp.

vi følgjer tre ulike karakterar/forteller-stemmer og to ulike tidslinjer i denne boka.

1. Vicki: NOTID
Den eine – Vicki – førti-noko-åring. Skilt frå mannen. Driver aromaterapi i sitt eiget private føretak. Handlinga startar ved at politiet dukkar opp heime hos henne og stiller ein rekke spørsmål knyta til eks-mannen hennar som er sporlaus forsvunne. Noko meiner å ha sett Vicki i nærleiken av heimet hans i tida før det hendte, noko ho nektar for. Sjølv lider ho av epilepsi og sliter mellom anna med at medisinen påverkar minnet. Ho veit ho er involvert på i eller anna måte men får det ikkje til å henge heilt i hop. Ho blir trekt meir og meir inn i saka og er til slutt usikker på kor skyldig ho er. Vi følgjer henne i denne tida mens ho blir etterforska og mistenkt. Vi får også innblikk i tida før dette hendte – i tida før ho blei skilt, i tida før ho blei ramma av epilepsi, i arbeidet ho hadde før. Og ja – alt har ein samanheng til slut. Akkurat som eg likar det.

2. Scarlett (fortid)
Vi følger også ei ungjente som veks opp med ei ustabil og småkriminell mor. Ho ”leiker” ulike leiker med mora – leiker som får ho til å hjelpe mora begå ein rekke lovbrot knyta til smugling av narkotika og kvitvasking av pengar. Heilt til mora ein dag blir fengsla og ho sjølv ender opp i ulike fosterheim.

3. Helen (notid)
Ei ung jente oppsøker David (Vickis eksmann) for å få arbeide for han som læring. Det er klart frå starten at ho har ein agenda og eit motiv, men vi veit ikkje heilt kva det er før heilt til slutten av boka. Ho sniker seg iallfall inn i livet til David. Men så forsvinner han jo plutseleg. Kva veit ho? Er ho skuldig? Er ho eit vitne? Kva veit ho?

Og – Korleis henger desse tre fortellingane saman?
Vel – det gjer dei iallfall! Og eg syntes forfattaren har fått desse historiene til å harmonere saman på ein strålande måte!

Vil beskrive dette som ei vellukka psykologisk thriller. Og innanfor den sjangeren er det – i mi, ydmyke menging – faktisk utruleg mykje ”drit” … dette er heldigvis ikkje del av drien så om du vil lese ein spennande og original thriller – this is it.

Eg klarer framleis ikkje bestemme meg for eit terningkast … så derfor får denne boka to! Ein firer som lydbok og ein femmer sånn i tillegg …for eg trur dette er ei av få bøker eg ville likt endå betre om eg las ho sjølv framfor å lytte til ho som lydbok. Rett og slett fordi stemma knytta til Vicki tidvis blei litt søvndyssende og eg «falt litt ut».

 

Tankar om: Noveller

The Elephant Vanishes av Haruki Murakami

Dette er ei novellesamling beståande av heile sytten noveller, fordelt på rett under tre hundre sider. Dei (fleste) er altså relativt korte. Dei er også lettleste og høgst underhaldande. Eg er generelt ikkje så glad i noveller, men det passa perfekt å lytte til desse på lydbok mens vi kjørte til og frå hytta! Det gav underholdning til samtlege i bilen og ga også rom for mang ein diskusjon – for desse novellene får ein til å tenke. Dei fleste har ganske opne endingar som gjer rom for tolking og ettertanke.

Som lydbok er dette blant det betre eg har lytta til. Kvar novelle har si eigen opplesar, og kvar og ein av dei løyser oppgåva si på glimrande vis; god flyt i lesinga, innleving, stemmebruk som passar til dialog, passeleg tempo … Herleg!

Novellene bér preg av typiske Murakami-element; bisarre situasjonar, seksualitet, kvinner og menn, relasjonar, litt historie, litt sjukdom … og ein del mystikk! Trass i alvorlege tema som einsemd, sjukdom, sorg osv finnes óg humor – den er der heile vegen og gjer novellene til nokre skikkelege godbitar. Vellukka humor som ikkje opplevas som ”tvungen” eller ”anstrengt” – ”naturleg” humor som ikkje blir fjasete. Desse likte eg, og det gav meg lyst til å utforske novelle-sjangaren meir.

Samlinga inneheld desse novellene:
– The Wind-up Bird and Tuesday´s Women; ein arbeidsledig mann som er heime og steller i huset mottar uventa ein merkeleg telefonsamtale, deretter drar han på leit etter katta som er forsvunnen. Kort tid etter forsvinner også kona. Denne novella her er faktisk starten på romanen ”The Wind-up Bird Chronicle”

– The Second Bakery Attack
Ein mann fortel kona om ein episode frå ungdommen kor han og ein kamerat rana eit bakeri; eigaren tvang dei to gutane til å lytte til eit album av Wagner og i bytte mot dét skulle dei få så mykje brød dei berre ville. Ranet gjekk med andre ord ikkje heilt slik gutane såg det føre seg. Kona lyttar til historia og konkluderer med at mannen no lever med ein slags forbanning over seg og at den einaste måten å bryte forbanninga på er å foreta eit nytt slikt ran. Men ettersom klokka er halv tre om natta og alle bakeri er stengt, angriper dei heller ein McDonalds-restaurant.
– The Kanagroo Communiqué
Denne novella er rett og slett eit kassett-opptak laga av ein kunde-service-arbeidar som har mottatt ein klage frå ein kunde. Denne klagen klarar han ikkje å gløyme, så han spelar inn denne kassetten til ho som har klaga og sender den til henne i posten.
On Seeing the 100% Perfect Girl One Beautiful April Morning
Ein mann fortel om den gongen han såg den 100% perfekte jenta for nettopp han – det hendte heilt uventa på ei gate i Tokyo. Han forklarar óg kva som gjorde henne perfekt og korleis han berre visste at ho var den som for han er 100% korrekt, og han fortel om kva han ville gjort annleis om han fekk oppleve møtet ein gong til.
– Sleep; Ho, fortellerstemma, har ikkje sove på sytten dagar! Likevel er ho ikkje trøytt. Ho held situasjonen for seg sjølv – seier ingenting til mannen sin – og utnytter dei ekstra timane som oppstår pga mangelen på søvn til å gjere ting ho elles ikkje gjer – som å lese lange bøker (Anna Karenina), ete sjokolade og køyre rundt på må-få i bilen sin.
– ”The Fall of the Roman Empire, the 1881 Indian Uprising, Hitler’s Invasion of Poland, and the Realm of Raging Winds« Dette er ein manns dagboksnotat, prega av unike frasar som skal mine han på dagens hendingar. Akkurat denne novella her skulle eg gjerne ha lytta tile in gong til, for eg fekk ikkje heilt taket på den.

– Lederhosen
* Favoritten min av desse!
Ei kvinne fortel om kva som utløyste skilsmissa mellom foreldra hennar; nemleg ein tur i Tyskland kor ho blei nekta å kjøpe “lederhosen”-bukser med seg heim til mannen fordi butikkens “policy” har bestemt at ingen bukser skal seglast utan å personleg vore tilpassa til kjøparen. Ho nektar å gje seg, og finner ein framand mann som liknar litt på mannen og ber han stille opp som eigar av desse buksene.
– Barn Burning
Eks-kjærasten til forteljarens kjærast avslører at han har ein hemmeleg mani for å tenne på låvar, og at ein ny brann er uunngåeleg. Kort tid etter at han røper dette forsvinner kjærasten …

– The Little Green Monster
Eit lite grønt monster dukkar opp i hagen til ei kvinne. bryter seg inn i huset hennar og forsøker å innleie eit kjærleiksforhold til henne. Monstret har evna til å lese tankane hennar og ho utnytter det til å holde han unna.
– Family Affair
Ein krangel mellom ein mann og veslesystera om hennar nyaste kjærast.
– A Window
Ein avgangselev får eit års arbeid i ”The Pen Society” kor han har ansvaret for å svare på medlemmene sine brev, samt gjer tilbakemeldingar og karakterar på skriveriene deira. Etter at dette eine året med arbeid er avslutta tek han personleg kontakt med ei av dei han har hatt brevkontakt med.
– TV people
TV-folka installerer eit nytt TV i leilegheita til hovudpersonen. Desse folka er små – ca 20-30% mindre enn vanlege folk – noko kona ignorerer når han snakkar om det. Så dukkar TV-folka også opp på kontoret hans. Han nemner det til kollegaene, men dei skundar seg då berre med å bytte tema. Så forsvinner kona.
– A Slow Boat to China
Ein mann frå Tokyo reflekterer over relasjonen sin til det kinesiske folket.
– The Dancing Dwarf
Ein mannleg tilsett ved ein elefant-fabrikk (?!) drøymer ein nått om ein dansande dverg. Så får han høyre at denne dvergen verkeleg eksisterer og at han dansa for kongen før revolusjonen. I ei anna drøym inngår han ein avtale med dvergen om at han skal ”kapre hjartet” til ei vakker jente han arbeider med.
– The Last Lawn of the Afternoon
Etter å ha gjort det slutt med kjærasten har han ikkje lenger same behov for inntekt, og den stolte gartnaren bestemmer seg for å slute i arbeidet. Han forteller om sitt siste arbeidsoppdrag i Yomiuri Land
– The Silence –ein amatør-boksar fortel om ein tidligare krangel/slåsskamp han frå ungdomstida, ein episode som har forma han I stor grad.
– The Elephant Vanishes
I ei lita bygd bur ein elefant – ho har fått sitt eige hus og område etter at byens dyrehage blei nedlagd og solgt, og ingen ville ha elefanten. Men så ein dag er elefanten borte vekk! Han som forteller oss historia er den siste som såg elefanten.

Favorittane mine blant desse mange godbitane er:
1. Lederhosen
2. The Kanagroo Communiqué
3. The Elephant Vanishes